Tambura je žičani muzički instrument, sličan toj vrsti narodnih instrumenata drugih naroda. Kao i svake druge legende, pa tako i ova legenda o poreklu tambure, ima različitih tumačenja, da naziv potiče od persijske reči "Tn" — što u prevodu na naš jezik znači žica ili još nekih reči koje nalazimo kasnije — "denbar" (persijski) i "tambur" (arapski). U našim južnim krajevima taj se instrument nekad zvao pandora, pandzora ili pažora. Sem ovih naziva, susrećemo se sa još nekima, kao što su: baglama, bodluk, ćitelija, šargija, saz, čunar, čingr, čingrija, čanguri, bazuk, karaduzen, sedefli tambura, samica, dangubica, bisernica, cika, cikuša, čandrkalica, bugarija, dvotelnik, trotelnik, tikvara ,... Postoje i nazivi koji potiču iz latinskog jezika: prim, tercprim, basprim, tercbasprim, kontra, bas, ...koji označavaju ulogu instrumenata u orkestarskom sastavu, a takvih naziva ima i u našoj riznici naziva za instrument. Ostale legende o ovom predivnom instrument
Flauta je drveni duvački instrument srednjeg i visokog registra. Zvuk proizvodi dejstvom vazdušnog jezička. Razlikuju se, po držanju, uzdužna ili blok-flauta i savremena poprečna flauta. Na poprečnim flautama, ulazni otvor nije na vrhu cevi, već nešto niže, na bočnoj strani i u njega se duva iskosa da bi se obrazovao jezičak, pošto ga ovaj tip nema (za razliku od uzdužnih flauti), i duva se kroz glasnicu (popularno prozorče), sa usnom ispod piska. Izvođačka tehnika je vrlo razvijena i proizvodnja tona je na celom rasponu laka, pa je ovo jedan od najpokretnjivijih i najvirtuoznijih instrumenata. Takođe, flauta je i izražajan instrument, blagog i svetlog, idiličnog zvuka.
Коментари
Постави коментар